Medewerker sociale dienst Els vormt de brug tussen bewoners en warme zorg

Els Ceulemans is medewerker sociale dienst en woonassistente in De Hazelaar in Kontich. In haar job ziet geen dag er hetzelfde uit: gaande van nalezen van registraties in zorgdossiers, over opvolging van oproepen en incidenten tot ondersteuning waar nodig. Binnen haar takenpakket volgt ze vooral de bewoners binnen kortverblijf en assistentiewoningen op. We gingen op de koffie bij Els en ontdekten de vele uitdagingen die bij haar job komen kijken, de succesverhalen en nog veel meer. 

De drijvende kracht achter warme zorg 

“Sterk variërende taken en het maatschappelijk belang”, Els twijfelt niet wanneer we haar vragen wat ze het leukst vindt aan haar job. Elke dag probeert ze op persoonlijk niveau het verschil te maken voor de bewoners van wzc De Hazelaar. Het contact met de mensen en het maatschappelijk belang van haar functie brengen haar veel voldoening. Els behaalde haar graduaat voor maatschappelijk werk, waarna ze aan het werk ging in de Kontichse woonzorgcampus. 

Een goede medewerker sociale dienst bezit veel empathie en inlevingsvermogen, maar moet ook op zekere hoogte met tijdsdruk kunnen omgaan: “Soms weet je niet waar eerst te beginnen. Dan moet je je hoofd koel houden en prioriteiten stellen.” Zo is het volgens Els een must om in team te kunnen werken. “Je moet de beperkingen van je eigen kennis inzien. Ik werk samen met verschillende disciplines binnen de campus, zoals verpleeg- en zorgkundigen, kinesisten, ergotherapeuten … Vaak ben je afhankelijk van de kennis en ervaring van je collega’s, omdat je niet alles meteen kan weten.” 

Aangepaste zorg, een dagelijkse bezigheid 

Naast de administratieve taken, gaat Els heel vaak in gesprek met de bewoners en hun familie. Dan gaat het om praktische zaken zoals afspraken maken, informatie geven, vragen beantwoorden en overeenkomsten sluiten. Tijdens de rustigere periodes brengt ze een bezoek aan de bewoners en gaat ze na of ze hun plaats kunnen vinden in het kortverblijf of de assistentiewoning. “We proberen de bewoners een thuisgevoel te geven door persoonlijk contact en alles te plannen rond de persoon zelf. Denk bijvoorbeeld aan diëten of contact met huisartsen.” Op die manier wil Els zo persoonlijk mogelijk ondersteunen. “Dat is niet gemakkelijk in een grote organisatie, maar toch nemen we telkens grote stappen.” 

Door regelmatig bij de bewoners langs te gaan en te evalueren, bouwt Els ook een band met hen op. Ze wisselen persoonlijke verhalen uit zodat de bewoners zich na enige tijd meer op hun gemak voelen: “Nieuwe bewoners kennen je nog niet, ze hebben allemaal hun eigen gewoontes en voorkeuren. Dus die feedback nemen we mee en passen we toe in de zorg, in de hoop dat de bewoner ook wat meer zal openbloeien.” Ook familieleden kunnen vaak met vragen en zorgen overblijven. De sociale dienst vormt dan vaak de eerste linie van contact. 

Wat mensen vaak onderschatten 

“Het is een uitdaging om voor iedereen gepaste zorg te bieden binnen een gepaste termijn. Vaak komen er complexe zorgvragen binnen, waardoor potentiële cliënten regelmatig botsen op lange wachtlijsten. Dat maakt dat we sommige mensen die hulp nodig hebben niet op het gepaste moment kunnen helpen”. Els laat het echter nooit bij enkel een “nee”. “Als het niet lukt, dan verwijzen we altijd door naar collega’s en houden we elkaar op de hoogte van bijvoorbeeld kamers die vrijkomen. We zullen nooit iemand die hulp nodig heeft in de kou laten staan.” 

Bij moeilijke gesprekken is het volgens Els belangrijk om altijd eerlijk en transparant te communiceren. Leg aan de cliënten uit “waarom” en probeer begrip te creëren. Maar vaak is er ook positief nieuws. “Als er potentiële cliënten in hoge nood zijn en er komt een kamer vrij, dan mogen we dat goede nieuws meedelen aan hen. Daar krijgen we een heel voldaan gevoel van”, besluit ze.