“Toen ik 19 jaar was, opende ik een antiekwinkeltje in de Kloosterstraat. Mijn vader was na de scheiding van mijn ouders al eerder vanuit Nederland in Antwerpen neergestreken. Ik kende Antwerpen, en vooral de Sint-Andrieswijk, al vrij goed. Ik verkocht retromeubeltjes en ik hield een barretje open waar vooral oudere, eenzame mensen uit de buurt graag kwamen. Dat was erg gezellig. Veel van die mensen ken ik nog altijd. Jammer genoeg liepen de zaken na 22 jaar minder goed. Op mijn 40ste moest ik het over een andere boeg gooien. Eerst probeerde ik het een maand in een callcenter. Een vreselijke ervaring!
En toen zag ik op een mooie dag de vacature van Huizeken van Nazareth. Ik heb geen seconde getwijfeld. Sinds meer dan 2 jaar ontvang ik ‘s middags de bewoners van de assistentiewoningen die in het grand café komen lunchen. Ik verzorg de bediening, steek waar nodig een handje toe en sla een praatje met de mensen. In de namiddag houden vrijwilligers het grand café open. Iedereen kan er terecht voor een koffie of een biertje. En als we de verjaardagen vieren, is er taart of een wafel.
Ik hou van mijn job. De mensen zijn altijd blij als ze me zien en dat geeft me een prettig gevoel. Ik ken ondertussen iedereen bij naam!
’s Middags zijn er vaak activiteiten in het grand café. Om de twee weken geeft Jos een pianorecital, elke week vindt er een quiz plaats en geregeld wordt er ook gezongen en gedanst. Ook de buurtbewoners zijn bij ons van harte welkom. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde. Ik voel me prima in mijn sas als ik omringd ben door mensen.
Vrienden vragen me weleens of ik mijn zelfstandig beroep niet mis. Neen hoor! In mijn nieuwe job voel ik me pas echt vrij. Ik heb minder zorgen en ik voel me hier helemaal op mijn plaats.”
